Z dawnych dziejów

Początki szkolnictwa  w Porębie sięgają 1866 roku. Prace budowlane szkoły podstawowej rozpoczęto wiosną, a zakończono jesienią. Szkoła znajdowała się na północnym skraju Poręby w pobliżu radostowickiej granicy. Porębsko - radostowicka szkoła miała początkowo tylko jednego nauczyciela Leopolda Schmidtko.

Jeszcze w pierwszej połowie XX wieku zajęcia szkolne zaczynały się  w kwietniu, a kończyły w marcu. Nauka odbywała się także w soboty, w sumie przez ok. 240 dni w roku. Dzieci miały wakacje żniwne oraz ferie w czasie wykopków. W ostatnim miesiącu szkoły uczniowie mieli egzaminy promocyjne oraz absolwenckie. Sprawdzano umiejętność czytania, pisania, liczenia oraz znajomość języka niemieckiego. W 1880 r. z Poręby i Radostowic naukę pobierało 230 dzieci. Była to szkoła czteroklasowa – przygotowawcza, niższa, średnia i wyższa. Absolwent porębskiej szkoły uczył się osiem lat, ale otrzymywał świadectwo ukończenia czteroklasowej szkoły podstawowej. Taki system istniał do 1932 roku.

W odrodzonej Rzeczypospolitej – po I Wojnie Światowej pierwszym polskim nauczycielem w Porębskiej szkole został Józef Fiedor.  Pierwszy dzwonek w polskiej szkole zabrzmiał 5 września 1922r.

Kierownik szkoły Józef Fiedor był jedynym nauczycielem. Uczył 111 dzieci, a na starcie swej pracy napisał:

„Praca szkolna była na początku bardzo trudna, bo dzieci były w nauce w wysokim stopniu zaniedbane… Nie mówiły dobrze po polsku, skoro dotąd uczyły się tylko po niemiecku, a za polską mowę często je karano. Była to naprawdę misjonarska praca…”

Po odejściu kier. Fiedora kierownikiem szkoły został Stanisław Czajka.

Międzywojenni kierownicy oprócz dbałości o wyniki w nauce wielką uwagę poświęcali sprawom wychowawczym i opiekuńczym. Każdy nauczyciel grał co najmniej na jednym instrumencie. Dzięki temu rozwijała się nauka śpiewu, a szczególną uwagę przykładano do chóralnego śpiewu pieśni patriotycznych. Co najmniej dwa razy w roku młodzież wystawiała sztukę teatralną. Społeczność szkolna zawsze uświetniała święta narodowe śpiewem i inscenizacjami.

Po II wojnie światowej kierownikiem szkoły został Ignacy Buś. Samodzielnie uczył 113 uczniów w siedmiu klasach. W następnych latach zajęcia szkolne odbywały się przy kompletnym gronie nauczycielskim.

 

Nowa szkoła

W 1966 roku zaczęto rozglądać się za działką budowlaną pod nowy budynek szkolny. Nową szkołę zbudowano na działce gospodarza Szendery. Obok niej powstał piętrowy budynek mieszkalny dla nauczycieli (dziś w domu nauczyciela znajduje się przedszkole). Uroczyste otwarcie szkoły odbyło się w dniu rozpoczęcia nowego roku szkolnego 1973/1974. Szkoła od tego czasu bardzo się zmieniła, oprócz wielu remontów  przeszła kilka reform edukacyjnych. W roku 2018 rozpoczęto budowę sali gimnastycznej, a zakończono w roku szkolnym 2020/2021.

Obecnie szkoła wprowadza uczniów w świat wiedzy naukowej. Grono pedagogiczne to osoby wykwalifikowane, pełne zapału i chęci do najlepszego wykształcenia uczniów. Nauczyciele uczą dzieci samodzielności i pomagają w podejmowaniu decyzji dotyczącej kierunku dalszej edukacji.

 

Kierownicy i dyrektorzy szkoły w latach 1945-nadal

1      Ignacy Buś, 1945 - 1948

2.      Jan Pasek kierował szkołą od IX 1948 – VIII 1970 r.

3.      Alicja Puto (po zamążpójściu Obłuda), 1 IX 1970 – 1976.  Za jej czasów oddano nowy budynek szkolny do użytku.

4.      mgr Krystyna Pipska, od 1977 - 1999

5.      mgr Grażyna Łebecka, od 1999 - 2007

6.      mgr Lilianna Mańka, od 2007 do nadal

 

Opracowano na podstawie książki „PORĘBA z życia podpszczyńskiej wsi” autorstwa Zygmunta J. Orlika. Wydawca: Towarzystwo Miłośników Ziemi Pszczyńskiej.